کنترل خشم در کارکنان پرستاری بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند، سال ۱۳۸۹

زمینه و هدف: خشم یکی از هیجان های پیچیده انسان و واکنشی متداول نسبت به ناکامی و بدرفتاری است. عدم مهار خشم می تواند باعث ایجاد مشکلات بین فردی و جرم بزه و تجاوز به حقوق دیگران و یا درون ریزی شده و باعث انواع مشکلات جسمی و روانی مثل زخم معده، سردردهای میگرنی و افسردگی گردد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی کنترل خشم در کارکنان پرستاری بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند انجام شد.   روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تمامی کارکنان پرستاری شاغل در بیمارستان امام رضا (ع)، به صورت سرشماری انتخاب و با استفاده از پرسشنامه استاندارد کنترل خشم، مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و توکی در سطح معنی داری 05/0=α تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: در این مطالعه اختلاف معنی داری در میانگین نمره خشم در بین زنان و مردان و میانگین نمره خشم در بین کارکنان برحسب شغل مشاهده نگردید ولی اختلاف معنی داری در میانگین نمره خشم در روابط شخصی و نمره کلّ خشم در بین دو گروه با سابقه کار کمتر از 5 سال و 10-20 سال مشاهده گردید. اختلاف در خشم در روابط شخصی بین سنین 20-30 و 31-40 سال (003/0= p ) و همچنین 20-30 با 41 سال و بالاتر (04/0= p ) از نظر آماری معنی دار بود.   نتیجه گیری: توانایی کنترل خشم در روابط شخصی در افراد سنین مختلف متفاوت است؛ وجود مشکلاتی نظیر شغل، انتخاب همسر، عدم وجود امکانات کافی بر روی میزان خشم مؤثر می باشد. از آنجا که با افزایش سن و سابقه کار، توانایی کارکنان در کنترل خشم بیشتر می شود و با توجه به نتایج این مطالعه، پیشنهاد می شود کارگاه های آموزشی کنترل خشم برای کارکنان، بخصوص کارکنان جوانتر برگزار گردد.